ارتباط با خلق و...
انسان چون یک موجود اجتماعی است، به تعامل وارتباط با دیگران نیاز دارد. این ارتباط برای اینستکه انسان نیازهای خود را برطرف کند، چه نیازهای مادّی وچه نیازهای معنوی، در این بین برطرف کردن نیازهای معنوی وروحی بیشتراز برطرف کردن نیازهای مادّی اهمیّت دارد، چرا که نیازهای مادّی خود بخود و بخاطر اجتماعی بودن انسان، برطرف خواهد شد، ولی برطرف کردن نیازهای معنوی همّت و تلاش بیشتر انسان را می طلبد.
اگر انسان با دیگران، خصوصا، اقوام و خویشاوندان خود رابطه نداشته باشد روح وروانش پژمرده خواهد شد وپژمرده شدن روح وروان باعث از بین رفتن جسم وجان می شود. بهمین جهت است که در روایات اسلامی به « صله رحم» که خود نوعی ارتباط خاص با اقوام و خویشاوندان درجه یک است، سفارش زیادی شده است.
از اقوام وخویشاوندان که بگذریم، می بینیم که در روایات اسلامی به حقوق همسایه ها بر یکدیگر اشاره شده است، از اینجا ست که به اهمیّت روابط اجتماعی پی می بریم.
حال سخن اینست که این انسانی که برای رفع نیازهای مادّی ومعنوی خود نا چار به برقراری ارتباط با دیگران است، آیا نیازی به برقراری ارتباط با خالق خود ندارد؟ خالقی که اورا به نیکو ترین صورت آفریده است وتمام نعمت های مادّی ومعنوی کره زمین را در اختیارش گذاشته است.
حیف نیست که انسان در طول شبانه روز با صدها نفر رابطه برقرار کند وحاضر نباشد که نیم ساعت یا کمتر با آفریننده اش سخن بگوید؟!!
پس درست است که انسان به رابطه با دیگران نیاز مند است، امّا از رابطه با خالق و آفریننده اش هم بی نیاز نیست!!
اگر انسان کمی با خود فکر کند که من کی ام؟ از کجا آمده ام؟ برای چه آمده ام؟ وبه کجا خواهم رفت؟ حتما به دنبال رابطه با آفریننده اش هم خواهد رفت واز این رابطه لذّت خواهد برد.
به امید آنکه ما انسانها در کنار رابطه باخلق که از نیازهای ضروری زندگی است، رابطه با خالق وآفریننده خود را نیز فراموش نکنیم. انشاء ا...
